Sinoćnje privođenje Brune Batinića u centru Banje Luke je još jedna u nizu dokaza koji govore kako policija svjesno krši ljudska prava, uz veoma loš odnos prema građanima, pri čemu svoja ovlašćenja, zakonska i ustavna prava i obaveze, kao i međunarodne konvencije koje je dužna primjenjivati ne uzima za ozbiljno.
Zabrana mučenja, nečovječnog ili ponižavajućeg postupanja ili kažnjavanja je propisana u članu 3. Konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (dalje u tekstu: EKLJP) iz 1950. godine, koja je prema Ustavu Bosne i Hercegovine direktno i prioritetno primjenjiva u Bosni i Hercegovini (prije bilo kojeg drugog pravnog propisa), a koju je BiH i ratifikovala 2002. godine. Ovaj član glasi:
Niko ne smije biti podvrgnut mučenju, ili nečovječnom ili ponižavajućem postupanju ili kažnjavanju.
Zabrana mučenja (torture) i nečovječnog ili ponižavajućeg postupanja ili kažnjavanja, odnosno zabrana zlostavljanja je jedna od najznačajnijih normi ljudskih prava i međunarodnog prava. Ona se ubraja u ius cogens, što znači da obavezuje i države koje nisu potpisale i ratifikovale nijedan međunarodni ugovor kojim se određuje zabrana mučenja i drugi oblici zlostavljanja.
Zabrana mučenja je apsolutnog karaktera i ne može se derogirati, odnosno od ove zabrane ne postoje izuzeci, čak ni u vanrednim okolnostima, kao što su teroristički napadi ili rat. Evropski sud za ljudska prava je u svojim presudama naglašavao da je član 3. apsolutan bez obzira na ponašanje ili stanje žrtve ili prirodu bilo kog zločina ili prijetnje bezbjednosti države. Ovaj princip je često potvrđivan i ponavljan od strane Evropskog suda za ljudska prava (npr. u predmetima: Aksoy v. Turkey iz 1996. godine, Labita v. Italy iz 2000. godine i Ramirez Sanchez v. France iz 2006. godine). Dakle, zabrana torture i nečovječnog ili ponižavajućeg postupanja ili kažnjavanja je obavezna za državu pod bilo kojim okolnostima, čak i onda kada je sama država u opasnosti.
Sinoć su pri lišavanju slobode službena lica bila dužna da postupaju u skladu sa odredbama člana 3. Konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, odnosno standardima o poštovanju ljudskih prava koje je ustanovio Evropski sud za ljudska prava. Jedna od obaveza koje država ima u cilju spriječavanja zlostavljanja, odnosno poštovanja Konvencije jeste ta da prema licima lišenim slobode postupa čovječno i „s poštovanjem urođenog dostojanstva ljudske ličnosti“. Takođe, službena lica moraju uzdržavati od bilo kakvog oblika zlostavljanja prema licima lišenim slobode, i treba da im obezbijede da borave u humanim uslovima.
Nažalost, poštovanje člana 3. Konvencije se sinoć nije desilo, pogotovo kada se imaju u vidu godine gospodina Brune, njegovo zdravstveno stanje, nepostojanje prethodnih događaja koji bi ukazivali na postojanje ozbiljne bezbjednosne pretnje, nepružanje fizičkog otpora, hapšenje u javnosti i narušavanje ugleda čovjeka koji je lišen slobode i sl.
U ovom slučaju, Republika Srpska je dužna da sprovede odgovarajuću istragu, kao i da preduzme sve potrebne mjere da otkrije i na odgovarajući način kazni počinioce i da omogući reparaciju (rehabilitaciju, naknadu štete, zvanično izvinjenje itd.) gospodinu koji je lišen slobode protivno standardima ljudskih prava.
